ROZDZIAŁ 2

               W połowie piosenki siatkarze weszli na boisko. Patrzyli na nas zauroczeni. Niektóre kroki tańczyłam wraz z czirliderkami ponieważ też lubiłam tańczyć.

                                                ******************

Perspektywa Piotrka:

    Wchodzimy na salę i widzimy z chłopakami czirliderki i jakąś dziewczynę, która pięknie śpiewa. Przyjrzałem się jej dokładnie.                                               -Te Nowakowski! Ta laska co śpiewa to nie jest ta, która na trybunach wtedy siedziała?!-zapytał mnie Winiarski                                                                           -Boże... Jaka ona jest śliczna...-szepnąłem                                                              Winiarski spojrzał na mnie lekko uśmiechnięty.                                                      -Jak skończy śpiewać to idź z nią zagadaj!-rzekł uradowany ze swojego (moim zdaniem kiepskiego) pomysłu.                                                                                   Spojrzałem na Michała wzrokiem typu: "Całkiem cię popieprzyło?!" i nic nie odpowiedziałem.                                                                                                         -A no tak! Zapomniałem! Nasz Piotruś jest płochliwy niczym sarenka!-zaśmiał się ze mnie Winiarski.Zaczynałem być na niego strasznie zły. Nie wiedziałem co odpowiedzieć na jego złośliwe docinki.                                                                     -Spieprzaj!-wydusiłem z siebie i zacząłem iść w stronę trenera aby posłuchać jego rad na temat naszej gry. Nie mogłem się skupić. Cały czas przyglądałem się tamtej dziewczynie...

                                        ********************* 

Perspektywa Agaty:

    Piosenka dobiegła końca. Kibice gwizdali i klaskali z zachwytu (zwłaszcza ich męska część). Prowadzący konkursu podszedł do mnie i wręczył mi nagrodę w postaci aparatu i oryginalnej piłki z Mikasy.                                                           -No dziewczyno! Pokazałaś klasę!-rzekł zachwycony i po chwili dodał:-Może chcesz kogoś pozdrowić lub coś powiedzieć?                                                           Kątem oka zerknęłam na siatkarzy. Przyglądali mi się zaciekawieni, a zwłaszcza Piotrek. W tej chwili wpadł mi do głowy pewien pomysł. Był trochę złośliwy, ale taki już mam charakter.                                                                      -Pozdrowić to raczej nie, ale chciałabym króciutko coś powiedzieć. Mogę?-rzekłam z cwaniackim uśmiechem.                                                                          -Pewnie.                                                                                                                   -Więc panie Piotrku... Niech pan wytrze sobie bródkę bo ślinka panu cieknie...-powiedziałam zadowolona. Nowakowski się zaczerwienił i odwrócił wzrok w inną stronę. Siatkarze pękali ze śmiechu, a ja lekko się uśmiechnęłam w ich stronę. Wróciłam na swoje miejsce i po chwili zaczął się III set dzisiejszego spotkania. Bartek kilka razy na mnie spojrzał, ale raczej mnie nie poznał. Zrobiło mi się bardzo przykro z tego powodu. Z rozmyśleń wyrwał mnie głośny krzyk kibiców. Skra wygrała III seta i po krótkiej przerwie rozpoczął się IV. Był bardzo zacięty lecz po ciężkiej walce PGE Skra Bełchatów wygrała mecz! Radości nie było końca. Zaczęłam zastanawiać się jak podejść do Bartka. Pomyślałam, że dla zmyłki pójdę poprosić go o autograf. Mam nadzieję, że pozna swoją kochaną siostrzyczkę. Podeszłam do niego przedzierając się przez tłumy jego fanek.                                                                                                      -Przepraszam? Czy mogę prosić autograf?-zapytałam wpatrując się w jego oczy.                                                                                                                          -Jasne.-odpowiedział mało zainteresowany moją osobą.

                                           **********************

Perspektywa Bartka:

        Podeszła do mnie ta laska co śpiewała i poprosiła o autograf. Zgodziłem się, a ona cały czas wpatrywała się w moje oczy. Coś mnie tknęło... Nie! Przecież to nie może być ta osoba, o której właśnie myślę!

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

                               Cześć Wam! Strasznie przepraszam, że taki krótki i beznadziejny ten rozdział, ale w szkole miałam teraz same kartkówki i sprawdziany. Postaram się dodawać jakieś ciekawsze wpisy. Mam nadzieję, że się nie gniewacie...  Chciałabym również poprosić o jedną rzecz! Komentujcie! Tylko szczerze...